Nowy kurs o tym, jak pomóc i zrozumieć osobę z zaburzeniami odżywiania!
Data dodania: 2021-11-18 12:16:21
Zaburzenia odżywiania to jednostki chorobowe o podłożu psychicznym, które charakteryzują się nieprawidłowym łaknieniem. U osób, które cierpią na tego typu zaburzenia często stwierdza się również depresję, a także skłonności do innych działań autodestrukcyjnych (np. samookaleczeń, uzależnienia od alkoholu lub narkotyków).
Leczenie zaburzeń odżywiania wymaga interdyscyplinarnego podejścia. Dlatego nad prawidłowym przebiegiem terapii powinien czuwać lekarz (internista, psychiatra), psychoterapeuta, fizjoterapeuta, a także dietetyk. Oprócz farmakoterapii i psychoterapii istotną rolę w leczeniu tego typu zaburzeń odgrywa terapia żywieniowa.
Obecnie nie istnieje jedna klasyfikacja zaburzeń odżywiania. Nasz najnowszy kurs przedstawia zaburzenia odżywiania według najczęściej wykorzystywanej klasyfikacji DSM-V (ang. Diagnostic and Statistical Manual for Mental Diseases) stworzoną przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne.
Przykładami szerzej omówionych w kolejnych modułach kursu zaburzeń są anoreksja oraz bulimia:
Anorexia nervosa (jadłowstręt psychiczny, anoreksja) to zaburzenie odżywiania, które charakteryzuje się rozmyślną utratą masy ciała. Jest ona indukowana, a także utrwalana przez pacjenta, m.in. poprzez spożywanie bardzo małych ilości niskokalorycznych potraw.
Bulimia nervosa, inaczej bulimia lub żarłoczność psychiczna (nazywana również „wilczym głodem”), to przewlekła choroba psychosomatyczna zaliczana do zaburzeń odżywiania. Charakterystyczne dla bulimii są epizody jedzenia pokarmów w dużych ilościach (większych niż te, które osoba bez zaburzeń byłaby w stanie zjeść) w krótkim czasie. Częstotliwość ich występowania jest różna – od pojedynczych epizodów do kilku lub kilkunastu w ciągu tygodnia. Po napadzie mija napięcie emocjonalne, ale pojawia się poczucie winy i wstydu. Osoba z bulimią zaczyna sięgać po środki przeczyszczające i moczopędne, a także prowokuje wymioty. Niejednokrotnie stosuje również różnego typu diety, głodówki i/lub nadmierne ćwiczenia fizyczne.
WAŻNE!
W przeciwieństwie do anoreksji, masa ciała osób chorych na bulimię może mieścić się w granicach normy!
Wymienione wyżej zaburzenia występują najczęściej u ludzi młodych między 14 a 24 rokiem życia, jednak coraz częściej pojawiają się także u osób młodszych (11-13 lat).
Najczęstszymi przyczynami pojawienia się anoreksji, czy bulimii są: niska samoocena, stawianie sobie zbyt wysokich wymagań, duży nacisk na utrzymanie szczupłej sylwetki ze strony otoczenia, czy mediów oraz chęć akceptacji przez rówieśników.
Czynniki rodzinne również odgrywają istotną rolę w rozwoju zaburzeń odżywiania. Jest niemal regułą, że zaburzenia jedzenia pojawiają się w tych rodzinach, w których rodzice nie potrafią ze sobą otwarcie rozmawiać, unikają konfliktów. Są także inne czynniki rodzinne, o których można przeczytać w nowym kursie.
Istnieje ogólne przekonanie, że zaburzenia odżywiania dotyczą tylko kobiet. Nie jest to oczywiście prawdą, ponieważ diagnozuje się je również u mężczyzn.
Jednym z przykładów zaburzeń odżywiania, na które są oni szczególnie narażeni, jest bigoreksja (nazywana również dysmorfią mięśniową).
Bigoreksja jest jednym z nieklasyfikowanych zaburzeń odżywiania wymienionych w pierwszej części kursu.
Przedostatnia część kursu „Zaburzenia odżywiania” została w całości poświęcona epidemiologii, etiologii, diagnostyce i leczeniu BED (ang. binge eating disorder), czyli zaburzeniu z napadami objadania się.
ZAPAMIĘTAJ!
Leczenie zaburzenia odżywiania z epizodami niekontrolowanego objadania się powinno być kompleksowe. Najlepsze efekty daje, jeśli z chorym pracuje zespół specjalistów złożony z lekarza, psychologa oraz dietetyka.
Ostatni, piąty moduł kursu składa się z części teoretycznej i praktycznej.
Dzięki przedstawionemu case study, można dowiedzieć się, jak powinna wyglądać pomoc ze strony specjalisty oraz na jakich elementach skupić się przy planowaniu leczenia osoby z zaburzeniami odżywiania.
W tym module można również znaleźć praktyczne wskazówki dotyczące leczenia pacjentów z bulimią.
Czego jeszcze dowie się Uczestnik kursu?
Uczestnik kursu dowie się m.in.:
- jakie są kryteria diagnostyczne zaburzeń odżywiania wg klasyfikacji DSM-V oraz ICD-11;
- jakie są pozostałe zaburzenia nieklasyfikowane;
- jakie są powikłania poszczególnych zaburzeń odżywiania;
- czym jest refeeding syndrome;
- jakie są cele leczenia zaburzeń odżywiania;
- jaką rolę w leczenie zaburzeń odżywiania ma dietetyk;
- czym jest dialog motywujący.
Do kogo kierowany jest kurs?
Kurs dedykowany jest szczególnie:
- dietetykom;
- psychoterapeutom;
- psychiatrom;
- pozostałym osobom zaangażowanym w leczenie zaburzeń odżywiania, m.in. pielęgniarkom, fizjoterapeutom;
- wszystkim osobom zainteresowanym tematem zaburzeń odżywiana.
Jaki jest szczegółowy plan szkolenia?
Moduł 1 | Klasyfikacja zaburzeń odżywiania
1. Klasyfikacja zaburzeń odżywiania
1.1. Klasyfikacja DSM-V
1.1.1 Jadłowstręt psychiczny (ang. Anorexia Nervosa, AN)
1.1.2. Żarłoczność psychiczna, bulimia (ang. Bulimia Nervosa, BN)
1.1.3. Zaburzenie odżywiania z epizodami niekontrolowanego objadania się (zespół gwałtownego objadania się, zespół z napadami objadania się, ang. Binge Eating Disorder, BED)
1.1.4. Pozostałe zaburzenia odżywiania
1.2. Zaburzenia odżywiania nieklasyfikowane
Moduł 2 | Jadłowstręt psychiczny
1. Jadłowstręt psychiczny
1.1. Epidemiologia i etiologia
1.2. Diagnostyka
1.3. Leczenie i powikłania
Moduł 3 | Żarłoczność psychiczna
1. Żarłoczność psychiczna
1.1. Epidemiologia i etiologia
1.2. Diagnostyka
1.3. Leczenie i powikłania
Moduł 4 | Zaburzenie odżywiania z epizodami niekontrolowanego objadania się
1. Zaburzenie odżywiania z epizodami niekontrolowanego objadania się
1.1. Epidemiologia i etiologia
1.2. Diagnostyka
1.3. Leczenie i powikłania
Moduł 5 | Rola dietetyka w leczeniu zaburzeń odżywiania
1. Na czym polegają zadania dietetyka w leczeniu zaburzeń odżywiania?
2. Case study – pacjentka chorująca na anoreksję
3. Leczenie żywieniowe pacjenta z bulimią – praktyczne wskazówki
Zapraszamy do udziału w najnowszym kursie!
